Λύχνος

'Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος
Οι ευχές τους να στηρίζουν και να φωτίζουν όλο το μαθητόκοσμο και τους εκπαιδευτικούς!

Λόγοι του Χρυσορρήμονος Πατρός
Για την προσευχή
«Παντός αγαθού κεφάλαιόν έστιν η προσευχή και σωτηρίας και ζωής αιωνίου πρόξενος»
«Αμήχανον ανευ προσευχής αρετη συζήν και μετά ταυτης πορευεσθαι βίον. Νευρα γαρ της ψυχής αι προσευχαί»

Για την Γραφή
«Εΰδιος λιμήν των Γραφών η ανάγνωσις, λιμήν ακύμαντος και τείχος αρραγές, και πύργος άσειστος, και δόξα αναφαίρετος, και όπλον άτρωτος, και ευθυμία αμάραντος, και ηδονή διηνεκής»
Μη τοίνυν απλώς παρατρέχωμεν τα ένα ταις θείαις Γραφαίς κείμενα, μηδέ εξ απιπολής τοις λεγομένοις προσέχωμεν,αλλ’ εις το βάθος εαυτούς καθέντες και τον έναποκείμενον πλούτον καταμαθόντες δοξάσωμεν τον Κύριον»

Για την αγάπη
«Η προς τον Θεό αγάπη ανευ της προς τον πλησίον, ου δύναται υπάρχει.
«Ουδέν ελεημοσύνης ίσον. Βασιλίς όντως εστίν ομοίους ανθρώπους ποιούσα Θεώ»
«Ουδέν γαρ ημάς ίσους Θεώ, ποιεί ,ως το ευεργετείν»
«Τούτο εστιν ω εξιδούσθαι δυνάμεθα τω Θεώ, τω ελεείν και οικτείρειν»
«Ουδέν ουτως παροξύνει το Θεόν,ως το ανελεήμονα είναι»
«Πολλά μεν έστι τα χαρακτηρίζοντα τον χριστιανισμόν. Μάλλον δε πάντων και κρείτον απάντων, η προς αλλήλους αγάπη.»

Για την Εκκλησία
«…Μη απέχου της Εκκλησίας,ουδέν Εκκλησίας ισχυρότερον, της πέτρας ισχυροτέρα έστι, του ουρανού υψηλοτέρα εστί, της γης πλατυτέραν εστίν…»
«Το θυσιαστήριον (Εκκλησία) ουράνιος έστι Τράπεζα, τα από γης δεχόμενα και εν ουρανώ παραπέμπον, τα από ουρανού δεχόμενα και τη γη χορηγούν…»
«…Διο καθάπερ λιμένας εν πελάγει, ούτω τας Εκκλησίας εν τοις πόλεσιν έπηξεν ο θεός, ίνα από της ζάλης των βιωτικών ενταύθα καταφεύγοντες, γαλήνης μεγίστης απολάβωμεν.Ουδέν γαρ έστιν ενταύθα δείσθαι τρικυμίαν, ου ληστών επιδρομαί, ου κακούργων έφοδον, ού πνευμάτων βία, ου θηρών επιβουλαί9, λιμήν γαρ εστίν απάντων τούτων απηλλαγμένος. Λιμήν εστίν ψυχών πνευματικός …»

Η αξία των ιερέων

«Καίτοι κατοικούν εδώ εις την γην, επετράπησαν να διοικούν τα εν ουρανοις και έλαβον εξουσίαν, την οποίαν ο Θεός ούτε εις αγγέλους, ούτε εις αρχαγγέλους έδωκε. Διότι δεν είπε εις εκείνους « όσα αν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα αν λύσητε επί της γης,έσται λελυμάν εν τω ουρανώ». Όσα οι ιερείς εδώ απί της γης ενεργούν (δια του μυστηρίου της εξομολογήσεως) ταύτα ο Θεός από τον ουρανόν επικυρώνει και ο Δεσπότης επιβεβαιώνει την απόφασιν των δούλων του ιερέων…»

'Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος



Λόγοι του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

«Ο Θεός μεν έστι φως το απρόσιτον, και ακρότατον, και άρρητον, ουδέ νω καταληπτόν, ούτε λόγω ρητόν, πάσης φωτιστικόν λογικής φύσεως.Τούτο εν νοητοις, όπερ εν αισθητοίς ήλιος. Όσον αν καθαιρώμεθα, φανταζόμενον. Και όσον αν αγαπήωμεν αυθις νοούμενον. Αυτό εαυτού θεωρητικόν τε και καταληπτικόν, ολίγα τοις έξω χεόμενον. Φως δε λέγω το εν Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι θεωρούμενον»
δηλαδή:
“Ο Θεός είναι το ύψιστο και απροσπέλαστο και ανέκφραστο φως, το οποίο ούτε νους μπορεί να κατανοήσει, ούτε λόγος να εκφράσει, και αυτό φωτίζει κάθε λογική φύση.Αυτό το φώς είναι ότι για τα νοητά,ό,τι ο ήλιος για τα αισθητά. Όσο καθαριζόμαστε, τόσο και το φανταζόμαστε. Και όσο το φανταζόμαστε τόσο και το αγάπαμε. Και όσο το αγαπάμε ,τόσο και το κατανοούμε. Το ίδιο βλέπει και κατανοεί τον εαυτότου, και ολίγο δίνεται στους έξω. Και λέγω φως αυτό που βλέπουμε στο πρόσωπο του Πατρός και του Υιού καιΙ του Αγίου Πνέυματος.(Βενεδείκτου ιερομονάχου Αγιορείτου)

Άπειρον το θείον και ακατάληπτον

«Θεός ην μεν αεί και έστι και έσται . μάλλον δε έστιν αεί. Το γαρ ην και έσται του καθ’ ημάς χρόνου τμήματα και της ρευστής φύσεως. Ο δε ων αεί , και τούτο αυτός εαυτόν ονομάζει τω Μωυσή χρηματίζων επί του όρους. Όλον γαρ εν εαυτώ συλλαβών έχει το “είναι”, μήτε αρξάμενον , μήτε παυσόμενον, οιόν τι πέλαγος ουσίας απειρον και αόριστον, πάσαν υπερεκπίπτον, οιον το πέλαγος ουσίας απειρον και αρόριστον, πάσαν υπερεκπίπτον έννοιαν, και χρόνου και φύσεως νω μόνω σκιαγραφούμενος και τούτο λιαν αμυδρώς και μετρίως. …»
Δηλαδή:
Ο Θεός υπήρχε πάντοτε και υπάρχει και θα υπάρχει, ή καλύτερα υπάρχει πάντοτε. Διότι το “υπήρχε” και το “θα υπάρχει” είναι τμήματα του χρόνου και της φθαρτής φύσεως μας. Ο όρος όμως “ο Υπάρχων” , εκφράζει το αιώνιο, και με αυτό αυτοτιτλοφορείται όταν εμφανίζεται πάνω στο όρος στον Μωυσή. Διότι έχει συγκεντρώσει και διατηρεί όλη την “ύπαρξη”, η οποία ούτε άρχισε ποτέ ούτε και θα λήξει ποτέ ,δαν κάποιος απέραντοςκαι απεριόριστος ωκεανός ουσίας, ο οποίος ξεπερνά κάθε έννοια και του χρόνου και της φύσεως, και ο οποίος μπορεί κάπως να σκιαγραφηθεί κάπως με το νου.Και αυτό παλι αμυδρά και περιορισμένα..»(Βενεδείκτου ιερ.)






web counter html code